Olea europaea

Olea europaea
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Orde:	Lamiales
Familia:	Oleaceae
Xéneru:	Olea
Especie:	O. europaea L., 1753[1]
Distribución
Subespecies
O. europaea subsp. europaea O. europaea subsp. europaea var. silvestris O. europaea subsp. cuspidata O. europaea subsp. guanchica O. europaea subsp. maroccana O. europaea subsp. laperrinei
Sinonimia
Olea pallida Salisb., 1796 nom. illeg.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
[editar datos en Wikidata]

L'Olea europaea ye un árbol pequeñu perennifoliu, llonxevu, que puede algamar hasta 15 m d'altor, con copa ancha y tueru gruesu, d'aspeutu retorcigañáu. La so corteza ye finamente fisurada, de color gris o platiáu. Tien les fueyes opuestes, de 2 a 8 cm de llargu, llanceolaes col ápice llixeramente apuntiáu, enteres, coriáceas, glabras y verdes grises escures pol fexe, más pálides y densamente escamoses pol viesu, más o menos sésiles o con un peciolu bien curtiu.

Les flores son hermafrodites, en panícules axilares multifloras, con corola blanca. El frutu, l'aceituna, ye una drupa ensundiosa y bien oleosa de 1 a 3,5 cm de llargu, ovoide o daqué globosa, verde de primeres, que precisa d'aproximao mediu añu, en variedaes dedicaes a la producción d'aceite, p'adquirir un color negru-moráu nel so plenu maduror. El so periodu de floriamientu asocede ente mayu y xunetu nel hemisferiu norte, y ente payares y xineru nel hemisferiu sur, ente que'l so periodu de fructificación asocede ente setiembre y avientu nel hemisferiu norte, y ente marzu y xunu nel hemisferiu sur. D'esti frutu llógrase un aceite bien apreciáu en gastronomía, l'aceite d'oliva.

L'Olea europaea ye una especie de creciente interés en repoblaciones forestales, tantu pol so rusticidad como pol so meyor crecedera frente a otres especies coles que comparte condiciones d'establecimientu, anque les sos granes presenten dificultá pa granar, lo que complica'l so cultivu en viveru.

La madera del acebuche ye trupa, resistente y flexible. Los pastores y llabradores tienen predilección por varar de acebuche, pos como diz el proverbiu: «Al acebuche nun hai palu que lu lluche».^[2]

1. ↑ «vol. 1 - Caroli Linnaei ... Species plantarum - Biodiversity Heritage Library» (inglés). Consultáu'l 11 de mayu de 2016.
2. ↑ «El Acebuche: un árbol que es mucho más que un olivo montés».